Sjock #46 Festival - Dag 1 Poeyelhei Gierle (08-07-2022) report & photo credits: Freddie info organisatie: Sjock © Rootsville 2022

Tweede weekend van juli en de corvee begint. De 45ste editie van Sjock wordt georganiseerd tijdens het weekend van 8 t.e.m 10 juli, een weekend dat Poeyelhei figuurlijk in brand komt te staan en weer duizenden muziek liefhebbers de weg terug vinden naar de 'Kempen'. Meteen ook de bevestiging van editie #46 op 7-8-9 juli 2023 en om zo een beetje de loef af te steken meteen ook maar een eerste headliner bekend maken. Jazeker, niemand minder dan onze wereldberoemde rootsband 'The Seatsniffers' zal hier dan op de affiche staan en zo maken Gunter, Hans en de ganse crew my dream come true.

Gewoonte getrouw staat het aantal bands die aantreden simultaan met het nummer van de editie en dus zullen er maar liefst 45 bands aantreden over de drie dagen van fun, feesten en live muziek. Drie podia met de 'Open Air Stage', de befaamde 'At The Titty Twister' en de 'Bang Bang Stage'. Gelukkig valt de 'Bang Bang Stage' op vrijdagavond af. MC voor vanavond in Titty Twister is ouwe getrouwe Frankie. De MC voor de hoofdpodium is Rafke van 'The Paranoiacs'.

Meteen naar de 'Titty Twister' voor één van de luidste bands van Australië. Deze 'Clowns' kleurden hier in 2017 ook al op het grote podium met hun stevige punkrock. Onze tegenvoeters komen uit Melbourne en bestaan uit Stevie Williams, Jake Laderman, Rod Goon, Will Robinson en Hanny J. en vallen nog steeds onder de noemer youngsters.  

In 2019 heeft de band hun vierde studio-aanbod 'Nature/Nurture' uitgebracht, dat de oren van punkzwaargewicht Fat Wreck Chords in de smaak viel, waardoor ze de tweede Australische band zijn die ooit tekent bij het gewaardeerde label. Op hun laatste album staan nummers als 'Destroye' en 'Pray For Us' maar er is ook nog zo iets als  'Infected' en 'Bad Blood' doen hun fans hier volledig uit de bol gaan. Om het feestje compleet te maken is er ook nog 'I Sheve My Legs For You' en zo krijgen ze hier never enough...

Voilà de kop is er af nog even de working crew op de foto en dan klaar voor het eerste aantreden op de 'Open Air Stage' wordt gegeven door de Belgische formatie 'Smooth Lee'. Met deze 7-koppige band uit het Antwerpse bevinden we ons in het straatje van ska en reggea maar voor de peper in hun nummers strooien ze soms ook kwistig met een snuifje punk. Hun langspeler "The Holdup' dateert van 2019, een album met daarop 10 energieke nummers.

'Smooth Lee' bestaat uit Luk Mostmans (zang, gitaar), Steve Michielsen (leadgitaar), Dierik Van Hemeldonck (trompet, backing vox), Kim Michielsen (trombone), Wannes Jacobs (saxofoon), Sam Versmissen (drums) en Levi Verheijen (bas) en ongetwijfeld zullen ze hier het vuur aan de lont steken met nummers als de titeltrack uit hun album maar ook met een oldie als 'The Great Divide' en 'Rude Boys' zijn ook terug te vinden op hun album en ik durf er op wedden dat ze ook vanacht erbij zullen zijn wanneer 'Madness' hier van jetje gaan geven.

In de Titty Twister staan nu de 'Priceduifkes' in de startblokken. The Priceduifkes' staan in tegenstelling met 2017 nu niet op grote podium en zijn zeker en vast geen charmezangers. Hell no, dit is Kempense punk.

Cowboy Mambo op guitar, Ricky D als keeler en bassist, V.S. achter de drums en guitarslinger Tony Crackup vormen de ruggengraat van deze duifkes. Van Nijlen en omstreken richting Gierle valt niet onder de lange vluchten zoals Barcelona en dus werden deze 'doffers' meer dan op tijd gelost. Nummers als 'Puke For Breakfast' en 'I'd Rather Be In The Jizzhut Tonight' zeggen meer dan voldoende waarbij ook invloeden van de familie 'Ramone' hoorbaar zijn.

Openen doen se met 'Bad Dreams' en al meteen zindert de tent. 'Bye Bye Love', '50%' en 'How High' doen de punkers hier kirren van plezier. Met 'Miracle Man' en 'Raining Shit' is hun liedje hier uitgezongen en dit al voor de derde maal hier op 'Sjock'. Rest ons nu nog terug een weg te banen tussen de meute hier voor het grote podium. Wat nu al kan bevestigd worden is dat het een meer dan geslaagde editie #45 is want er is bijna geen doorkomen meer aan.

'Les Négresses Vertes' werden in de Franse lichstad Parijs boven de doopvond gehouden in 1987. Hun eerste jaren waren voor deze alt-rock band bijzonder tumultueus met het in 1993 overlijden van hun frontman 'Noël Rota' met als gevolg een split. Hun laatste album 'Acoustic Clubbing' dateert al van meer dan 20 jaar geleden.

Je kan stellen dat deze Parijzenaren hier de vreemde eend in de bijt zijn als slaat 'La Valse'" bij het binnenkomen van de accordeonist meteen aan. Nog meer bizar is dat ze ook voor ons fotografen een andere regeling treffen en dat is geen foto's de eerste drie nummers, vanaf dan volle bak dan maar. Deze 'Les Négresses Vertes' zitten vol verrassingen zo varieert hun muziek met 'La Danse Des Negresses' à la Gyspy Kings over tot het zwoele 'Face à La Mer' maar komen ze ook met doordringende ska op de proppen.

De Sjockers lusten er wel pap van en het kan dan ook niet anders of een bisser komt eraan. Een ambiance tot en met en zelfs moest hier Eddy van Ertvelde nog op de affiche staan zouden de paar duizend aanwezigen hier ook een feestje bouwen. Een verademing tussen al het punk geweld.

Eind jaren 90-tig stonden ze al op 'Sjock' en dan hebben we het over de Britse formatie 'Snuff'. Hun in een categorie onderverdelen is haast onbegonnen werk want ze brengen een mix van hardcore, punk, ska en nog zoveel meer. Oorspronkelijk gevormd in N.W. Londen 1986 als een drietal, Duncan Redmonds op drums en zang, Simon Wells op gitaar en zang en Andrew Crighton op bas. Vandaag de dag is de band uitgebreid met een jonkvrouw aan de saxofoon en één iemand aan de trombone.

Nummers als 'Sunny Places' of 'Looks Allright From Here', en zelfs met een nummer over een 'Dippy Egg' weten ze alsmaar meer volk richting 'Titty Twister' te lokken.

En zo zijn we al toe aan d ekers op de taart van deze eerste dag op 'Sjock'. Met de groep 'Madness' kan je stellen dat ze hier een grote vis hebben binnen gehaald. Madness stond ook mee aan de wieg van de Britse Ska era in de 80-tiger jaren. Ska is een aan het einde van de 50-tiger jaren  opgekomen  en werd meteen aanzien als opwekkende dansmuziek. Doordat een hoofdrol is weggelegd voor de koperblazers, wordt ska ook weleens de jazz van Jamaica genoemd met als voornaamste band 'The Skatalites' die helaas ook maar een paar jaar hebben meegedraaid in de toenmalige bezetting.

Britse skabands spelen een soort ska die sneller en puntiger klonk dan de Jamaicaanse . De kleding die bij ska hoorde was beïnvloed door de kleding die Jamaicaanse immigranten in Engeland droegen: gleufhoeden met vaak tweedehandse maar nette herenkleding.

De succesjaren van 'Madness' werden gekenmerkt door hits als 'One Step Beyond', 'Night Boat to Cairo' en 'Beggy Trousers'. De band bestaat uit Chris Foreman, Mike Barson, Lee Thompson, Graham McPherson, Daniel Woodgate en Mark Bedford en bestaat al meer dan 40 jaar. Openen hier vanavond op de Poeyelhei met 'One Step Beyond' is het startsein om de 'best of' te spelen. Er is hier op de weide echt geen centimeter meer open veld en dat zal de organisatie wel deugd doen.

Met de hit "Embarrasment' erbij wordt het hier één groot feestje en wanneer ze met 'The Prince' dan ook nog eens een filmpje van Prince Buster komen af te spelen smelt ook mijn hart. 'The Real Thing' komt er ook nog met 'Wings Of A Dove' of ook nog zo een grote hit van deze band met 'My Girl'. Met 'It Must Be Love' is deze immense party hier bijna aan zijn eind gekomen. Hoeft het nog gezegd dat er bissers zitten aan te komen en zo zitten we dan plots op de 'Night Boat to Cairo', they called it Madness...

En zo sluiten we de eerste dag af met in hoofdzaak een Britse invasie en met een headliner die het heeft kunnen waarmaken. Nog 39 groepen te gaan :-)

even op zoek naar wat vrienden op Sjock...

the recycling girls

't zal een kalme dag worden...

ook op Sjock eren ze Arno nog

waiting for the Night boat to Cairo

liefde is ...samen een Maesje drinken

Cheers to Sjock